Identificatie van de vloer en de problemen. Dit kan meestal van op afstand worden gedaan dankzij enkele eenvoudige tests en enkele goede foto’s. De onderstaande gegevens geven enkele fundamentele tests weer die u kunt uitvoeren alvorens ons te contacteren. In de meeste gevallen dienen deze gegevens om u een idee te geven maar wij komen ook steeds ter plaatse kijken om verrassingen te vermijden en de identificatie van de problemen te bevestigen.
Indien de steen aderen vertoont of een marmerpatroon dan gaat het natuurlijk over marmer of een kalkhoudende steensoort.
Graniet is herkenbaar aan de met het blote oog waarneembare kristalkorrels.
Indien de steen bestaat uit een veelheid van kleine geagglomereerde steentjes gaat het over granito. Indien er geen voegen zijn spreken we over gegoten terrazzo.
In geval van uniforme tegels gaat het over keramiek of een andere synthetische tegel.
Terracotta en cementtegels hebben een erg specifiek uiterlijk en zijn dus makkelijk herkenbaar.
Een klassieke test uitgevoerd op natuursteen gaat als volgt : er wordt een krachtig zuur aangebracht (bijvoorbeeld toiletontkalker) op de vloer. Indien er schuimvorming ontstaat, bevat de steen kalk en kan dus gekristalliseerd worden.
Indien geen schuimvorming ontstaat zal het volstaan om een andere techniek toe te passen bij het opblinken.
Het niveau van poreusheid kan eigen zijn aan de steensoort (zoals bij terracotta en sommige soorten poreuze natuursteen) of te maken hebben met slijtage of slechte onderhoudsmethodes (reinigen met zuren).
Poreuze steensoorten zijn natuurlijk veel gevoeliger voor vlekken en ze dienen op een juiste manier te worden behandeld.
In het eerste geval (poreuze natuursteen) dient de vloer te worden beschermd door een emulsie of een water- en olieafstotende behandeling. Deze steensoorten kunnen niet op een natuurlijke manier opgeblonken worden.
In het tweede geval (slecht onderhoud) dient er geschuurd te worden en moet kristallisatie worden toegepast om de oorspronkelijke staat van de steen terug te vinden en zo de vloer onderhoudsvriendelijk te maken.
het is vrij gemakkelijk om het niveau van poreusheid van uw vloer te evalueren met behulp van een aantal testen. De vloer dient eerst lichtjes geschuurd te worden (schuurpapier #400) om u ervan te verzekeren dat er geen beschermlaag meer aanwezig is op de vloer.
- Test 1 : Giet een beetje water op de vloer. Als het water de vloer binnendringt dan is de vloer redelijk poreus.
- Test 2 : Meng stof (bv uit de stofzuiger) met een beetje water en breng aan op de vloer. Als het mengsel droog is, neem af met een nat wit doekje. Als de vuiligheid volledig verdwijnt, dan is de vloer niet poreus. En anders moet de vloer geschuurd worden om tot bij niet-poreuze materie te komen of moet de vloer beschermd worden met een emulsie.
- Test 3 : Evalueer de micro-poreusheid (structureel) door middel van een test met potlood. Teken een streep met een zwart potlood op de vloer(tegel). Als de streep verdwijnt met een nat wit doekje, dan is de vloer niet microporeus (gemakkelijk te onderhouden). Zoniet, dan moet een adequaat onderhoud toegepast worden.
De hardheid of krasvastheid van een steensoort wordt meestal gemeten via de hardheidsschaal van Mohs. Deze schaal klasseert steensoorten op basis van het vermogen om andere steensoorten te krassen. In dit kader kan enkel diamant de andere materialen krassen en scoort diamant dus 10 op de schaal van Mohs. U kunt de hardheid van uw vloer evalueren door te krassen met een steen in koper (hardheid < 3), een mes (hardheid < 5) en een vijl (hardheid < 6).
De hardheid van marmer of graniet is vaak gelinkt aan de kleur. De hardste marmer is beige of rood van kleur. De zachtste marmersoorten zijn bruin of zwart. Hoe zachter de vloer, hoe meer deze dient onderhouden te worden.
De hardheid van keramiek of synthetische tegels is afhankelijk van de baktemperatuur en is omgekeerd evenredig aan het niveau van poreusheid. Hoe harder, hoe minder poreus. De hardheid van keramiek kan dus gemeten worden via het niveau van poreusheid.
